Bir Adam Yaratmak

Yönetmen aynı zamanda oyuncu olan Özgür Kemertaş,  
piyesteki mikro kozmik yapıyı makro kozmik bir yapıya dönüştürerek, 
evrensel bir sorgulama içine giriyor. Yönetmen metni bir araç olarak  
kullanırken sese ve beden diline ağırlık veriyor. 
Metin sesin ve dansın içinde okyanusun ortasında bir geminin dalgalarla 
tutturduğu ahenk gibi bir ahenk tutturuyor. 
Babanın, annenin evladıyla, kadının erkekle, gecenin gündüzle, ölümün doğumla,  
hayatın hayalle, dostluğun riyayla, sağ elin sol elle, bağımsızlığın mandayla  
kavgasını; 
ellerini uzatıyorlar ve bizi karıştırıyorlar cümlesiyle harmanlıyor. 
Aşağıdaki satırlar ikinci perdenin finali iken yönetmen oyunu bu satırlarla başlatıyor. 
''şu surata bak bir kasap dükkanında bir meşe kütüğü üstünde meşe bir çekiçle  
dövülmüş bayat bir et parçasına benziyor 
şu kafaya bak nasıl ezilmiş nasıl hurdahaş olmuş 
şu çizgilere de bak nasıl ezik, nasıl şaşkın kıvrımlar halinde 
şu gözler ışığından utanıyor 
şu ya kemikler, üşümüş bir çocuk gibi incecik bir deri yorganına muhtaç.''