BARAN

“Ben Baran. Diyarbakır Dicle Bozovalıyım.-lıydım. Benim mesleğimi öğrenmişsinizdir. Jigolo.. olarak. Yani para veya hizmet karşılığı bir kadına eşlik eden kişi. Eşlikçi.” 
 
Baran, hayatta kalma mücadelesinin çoğunu jigololuk yaparak geçirmiş ve pek çok işe girip çıkmış, en azından poşete koyup yanında götürebileceği bir mutluluğu arayan, ama bunu herkes için dileyen hassas bir genç. 
 
İşlemediği bir cinayet sebebiyle gençliğinin on senesini hapiste geçirmiş, ancak çocuk yaşta işlediği bir suç sebebiyle de kendini affedemeyen, bununla birlikte hemen herkesi, onu hapse gönderenleri dahi bağışlayabilen bir kalp. 
İnsan-ı suçlamak yerine anlamak... Bu kucaklayışı kendine yöneltemeyen Baran, seyircisinden gelen alkışla çabucak mutlu olabilen heyecan dolu bir ruhu taşımaktadır. 
 
Baran, başından geçen ilginç olayları sondan başa anlatırken her şeyin başladığı yere varacaktır. 
 
“Kaçmıyordum, koşuyordum. Bir yere gidiyordum. Baktım, ben eve gidiyorum.”